ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Δεκαπετάχρονη ασθενής, έχουσα διαγνωσθεί ως πάσχουσα από πολυοζώδη θυρεοειδοπάθεια, υπεβλήθη σε θυρεοειδοεκτομή στο εξειδικευμένο τμήμα κρατικού νοσοκομείου της Αττικής. Ενώ κατά τα επίσημα ιατρικά έγγραφα η επέμβαση ήταν απόλυτα επιτυχής και καταγράφηκε ότι η ασθενής «φώνησε ευχερώς», στην πραγματικότητα η χροιά της φωνής της είχε αλλάξει δραματικά και δυσάρεστα, σε τρόπο ώστε να μην θυμίζει πλέον την φωνή μιας κοπέλας. Το γραφείο μας εκπροσώπησε την ασθενή στην άσκηση και εκδίκαση αγωγής αποζημίωσης κατά του νοσοκομείου ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων και κατά την δίκη υποστηρίχθηκε επιτυχώς ότι κατά την εκτέλεση της χειρουργικής επέμβασης ο ιατρός δεν αναγνώρισε και δεν προστάτευσε όπως ώφειλε τις φωνητικές χορδές της ασθενούς, με αποτέλεσμα την μη αναστρέψιμη βλάβη τους. Το δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς του νοσοκομείου και του ιατρού ότι η αλλαγή στην χροιά της φωνής της ασθενούς οφειλόταν σε μη επιθυμητή αλλά πιθανή και συνήθη επιπλοκή της επέμβασης. Κρίθηκε τελικά από το δικαστήριο ότι η μεταβολή της χροιάς της φωνής θα επηρεάσει αρνητικά την ζωή της ασθενούς και της επιδικάσθηκε αποζημίωση τόσο για την ηθική της βλάβη όσο και για παραμόρφωση και αναπηρία κατά το άρθρο 931 ΑΚ. Το διοικητικό εφετείο όπου προεσέφυγε το νοσοκομείο, προσβάλλοντας την θετική για την ασθενή πρωτόδικη απόφαση, αύξησε το ποσό της πρωτοδίκως επιδικασθείσας αποζημίωσης.

Μετά από πολυήμερη νοσηλεία σε κρατικό νοσοκομείο, μιά ηλικιωμένη ασθενής υποβλήθηκε σε χολοκυστεκτομή (αφαίρεση της χοληδόχου κύστης). Μετά την επέμβαση υπέστη μετεγχειρητική αιμορραγία, η οποία διαγνώσθηκε και αντιμετωπίσθηκε καθυστερημένα και πλημμελώς από το νοσοκομείο, με συνέπεια την σταδιακή περιέλευση της ασθενούς σε κατάσταση πολυ-οργανικής έκπτωσης, παρά το γεγονός ότι διακομίσθηκε από τους συγγενείς της εσπευσμένα σε ιδιωτικό νοσοκομείο για καλύτερη αντιμετώπιση. Η ασθενής απεβίωσε λίγες μέρες αργότερα. Οι συγγενείς άσκησαν αγωγή κατά του κρατικού νοσοκομείου αιτούμενοι αποζημίωση για την ψυχική τους οδύνη. Το αρμόδιο διοικητικό πρωτοδικείο έκρινε ότι το νοσοκομείο δεν παρείχε την ιατρικά επιβεβλημένη περίθαλψη στην ασθενή και ότι ο θάνατός της προκλήθηκε αιτιωδώς από την πλημμελή αντιμετώπιση της κατάστασής της και επιδίκασε στα επτά τέκνα της χρηματική ικανοποίηση. Το διοικητικό εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση.