Η Διεθνής Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας 2006 (Maritime Labour Convention – MLC 2006) είναι γνωστή ως «ο Χάρτης των Δικαιωμάτων των Ναυτικών» και ως «ο τέταρτος πυλώνας του διεθνούς ναυτιλιακού δικαίου». Οι άλλοι τρεις πυλώνες είναι οι διεθνείς ναυτιλιακές συμβάσεις SOLAS, STCW και MARPOL. Η MLC υιοθετήθηκε από την Ναυτιλιακή Σύνοδο της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) στη Γενεύη στις 23 Φεβρουαρίου 2006 και τέθηκε σε ισχύ στις 20 Αυγούστου 2013, ή, για κράτη που την κύρωσαν μετά την 20.8.2012, δώδεκα μήνες μετά την ημερομηνία κύρωσής της. Στην Ελλάδα η MLC 2006 εγκρίθηκε με την ΥΑ 3522.2/0/2013 Κανονισμός για την εφαρμογή απαιτήσεων της Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας, 2006 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΦΕΚ Β’ 1553/21.6.2013).
Η MLC 2006 είναι δομημένη με τον ίδιο τρόπο όπως η Διεθνής Σύμβασης για τα πρότυπα εκπαίδευσης, πιστοποίησης και τήρησης φυλακών των ναυτικών (STCW), ήτοι περιλαμβάνει Άρθρα, Κανονισμούς και τον Κώδικα, με τα υποχρεωτικά Πρότυπα στο Μέρος Α και τις αντίστοιχες μη υποχρεωτικές Οδηγίες στο Μέρος Β. Η Σύμβαση καθιερώνει παγκόσμια και ελάχιστα πρότυπα και προϋποθέσεις για την εξασφάλιση και προστασία της υγείας και ασφάλειας των ναυτικών και των δικαιωμάτων τους γενικά. Η ευρεία κύρωση της Σύμβασης διευκολύνει την παγκόσμια εφαρμογή ελαχίστων αποδεκτών επιπέδων όσον αφορά τις συνθήκες εργασίας των ναυτικών.
Οι Τροποποιήσεις του 2014 του Κώδικα και Παραρτημάτων της Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας κυρώθηκαν από την Ελλάδα με το Προεδρικό Διάταγμα 3/2017 (ΦΕΚ Α’ 6/24.1.2017). Μεταξύ άλλων καθιερώνεται με τις Τροποποιήσεις της MLC 2006 ευθεία αγωγή κατά του ασφαλιστή του πλοιοκτήτη για αξιώσεις αποζημίωσης των ναυτικών σε περίπτωση ασθενείας, τραυματισμού ή θανάτου. Σχετικά αξίζει να επισημανθούν τα ακόλουθα:
- Οι πλοιοκτήτες υποχρεούνται να έχουν ασφαλιστική κάλυψη για τις αξιώσεις συμβατικής αποζημίωσης των ναυτικών σε περίπτωση ασθένειας ή ατυχήματος, άλλως δεν μπορούν να λάβουν το υποχρεωτικό Πιστοποιητικό Ναυτικής Εργασίας (MaritimeLabourCertificate) και την Δήλωση Συμμόρφωσης (DeclarationofMaritimeLabourCompliance) που απαιτείται να βρίσκονται στο πλοίο.
- Σε περίπτωση ασθενείας ή ατυχήματος ο ναυτικός, ή η οικογένειά του σε περίπτωση θανάτου, δικαιούνται την άμεση πληρωμή της συμβατικής αποζημίωσης, εκείνης της αποζημίωσης δηλαδή που προβλέπεται στην ατομική σύμβαση εργασίας του ναυτικού, και έχει ευθεία αξίωση κατά του ασφαλιστή για αυτήν την αποζημίωση.
- Η καταβολή της συμβατικής αποζημίωσης δεν περιορίζει το δικαίωμα του ναυτικού ή της οικογένειάς του αντίστοιχα να ασκήσουν κάθε άλλο νόμιμο δικαίωμά τους, συμπεριλαμβανομένης της αξίωσης αποκατάσταση τυχόν μεγαλύτερης ζημίας από εκείνην που αποκαθίσταται με την συμβατική αποζημίωση, με επίκληση αδικοπραξίας ή άλλης νομικής βάσης.
Οι Τροποποιήσεις της MLC 2006 ισχύουν στην Ελλάδα από τον χρόνο της δημοσίευσης της έγκρισής τους στο ΦΕΚ, δηλαδή από 24.1.2017 και έχουν εφαρμογή σε περιστατικά που συμβαίνουν μετά την ημερομηνία αυτή.
Δεν υπάρχει ακόμα εμπειρία στα Ελληνικά Δικαστήρια της εφαρμογής της ευθείας αγωγής κατά του ασφαλιστή, σύμφωνα με τις Τροποποιήσεις της MLC 2006 και αναμένεται με ενδιαφέρον εάν θα προκύψουν νομικά ζητήματα και πως θα αντιμετωπισθούν.
Για περισσότερες πληροφορίες ως προς την Διεθνή Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας 2006 (MLC 2006) και τις Τροποποιήσεις του 2014 δείτε την παρουσίαση του Ιωάννη Παυλάκη με τίτλο “Seaman Claims & Maritime Accidents: The ILO Maritime Labour Convention 2006 in Practice” (μορφή powerpoint) στο Ετήσιο Συνέδριο έτους 2014 της PEOPIL(Βιέννη, Αυστρία), καθώς και το αναλυτικό υπόμνημα που ετοίμασαν ο Ιωάννης Παυλάκης και η Σιλίνα Παυλάκη – Μόσχου για τους συνέδρους, με τίτλο επίσης “Seaman Claims & Maritime Accidents: The ILO Maritime Labour Convention 2006 in Practice” (μορφή pdf).
